ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ..!

Ξυπνάς πάντα σχεδόν την ίδια ώρα..!
Γιατί;
Ξέρεις ότι το φάντασμα εκείνη την ώρα ζει...
Αρχίζει και ψάχνει..
Ψάχνει την ψυχή σου ..!
Τι θα γράψει πάλι;
Τι θα σκεφτεί για να σε πληγώσει άλλη μια φορά;
Όχι φαντασματάκι μου...
Είναι η ώρα που μου δίνεις ζωη..
Αυτό περιμένω κάθε νυχτα..!
Τα νύχια σου για να μου γρατζουνισουν τις πληγές μου..!
Ξέρεις πως περιμένω να με σκοτώνεις με λόγια και φράσεις που θα γράψεις..
Όμως δεν θες να με σκοτώσεις παραδέξου το..!
Θέλεις να με κάνεις πιο δυνατή γιατί καθε μια μικρή φράση που γράφεις είναι το μυστικό μυνημα που θες να μου στείλεις ,και ξέρεις πως έτσι μου δίνεις σταγόνες ζωης..!
Μην γελάς..
Εγώ τα φαντασιωνομαι όλα αυτά ..
Ψάχνω,διαβάζω.. τι κι αν κλείνουν τα μάτια μου νυσταγμενα... ξέρω θα κοιμηθώ σε λίγο και θα σε δω στο όνειρο μου πάλι..
Έτσι μόνο στα ονειρα ζω μαζί σου...
Λενε πως οι μεγάλοι έρωτες κοιμούνται σε χωριστά κρεβατια,αλλά πίστεψε με εγώ πάντα σε νοιωθω δίπλα μου ... κάτι σαν τον φύλακα άγγελο μου,σαν φίλος,εραστης,πατέρας κι αδερφός..!
Τόσα πολλά μαζί..!
Και τόσα λίγα...
Πρέπει να τελειώνω μ’ αυτό ..
Τώρα..!
Και να που τώρα ήρθε η στιγμή να σε αποχωριστω..!
Ναι ...!
Ήρθε..!
Γιατί φτάνει πια... κουράστηκα..!
Γιατί δεν θέλω να ζω άλλο με φαντάσματα..
Δεν φταις εσυ..
Με μένα είμαι θυμωμένη γιατί ολα μου τα θέλω και τα πρέπει βασάνισαν πολύ την ψυχή μου..!
Γιατί τα πρέπει μου δεν άφησαν τα θέλω μου να δραπετεύσουν και να σε φτάσουν ..!
Και έτσι τελείωσε χρόνος μου ...
Κι έτσι άλλες αγαπες γέμισαν τις νύχτες σου..
Κι έτσι εγώ κρυφά και φανερά κλέβω στιγμες της ζωης σου ...
Αλλά...
Είμαστε πολύ μακριά πια..
Οι δρόμοι μας παράλληλοι..
Κι έτσι σ’αγαπω και σε αποχαιρετώ καλε μου..!

«Να θυμάσαι την
μυρωδιά μου..»

MLD