Το μυαλο λευτερο μα ακυβερνητο
μεσα σε φρουδες σκεψεις ταξιδευει
το αδειο κορμι γεμιζει την ζωη μου
μα καταδικασμενο στην φθορα του χρονου αντιστεκετε
μονο η ψυχη στην σιγουρια της φυλακης της περιμενει
το ταξιδι εκεινο που η λευτερια της εταξε
αν καποτε περασει απ τα σοκακια της
βαρια τα βηματα που θα την σερνουνε
στης λησμονιας την χωρα να την φερουνε
στερνη η ανασα για το διχτυ που υφαινει
σε κοσμους διαφανους γαληνης πεταξε.
Μαρια Λιαπη Δασκαλακη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου